Er zijn redenen genoeg waarom ik bijna dagelijks een wandeling wil maken. Ik geef er vijf; dat lijkt mij wel voldoende voor dit verhaal.
“Klits, klats, klandere” verder lezenKlits, klats, klandere
Afstand
Vaak wandelde de vrouw in het polderbos, behendig slalommend tussen andere wandelaars, genoot ze van deze virusvrije oase in lentepracht. Geen vuiltje aan de lucht zou je denken. Dat klopte. Meestal.
Op een warme middag liep op het bospad een kleine kaarsrechte gestalte. In een keurig pak, een geruite pet op, leunend op een wandelstok, naderde hij haar langzaam. “Afstand” verder lezen
Lekker naar buiten
Ik had het slechter kunnen treffen. Iedere dag kreeg ik op tijd mijn eten en drinken, de koekjes bij de thee en alles wat op de grond viel waren voor mij. Als de zon scheen lag ik op de plek waar het warme licht de vloer raakte. Aan aandacht en liefde geen gebrek: dagelijks een aai over mijn bol of een knuffel en ’s nachts lekker met zijn allen in het tweepersoonsbed dat groot genoeg was voor drie.
“Lekker naar buiten” verder lezenWij zijn niet bang!
‘Koetje, koetje, koetje’… terwijl we deze woorden zo overtuigend en ook zo lief mogelijk fluisteren, lopen we langs een kudde roestbruine ossen. “Wij zijn niet bang!” verder lezen
