Regen
Woensdagmiddag; vrij. Ik verheug mij er weer enorm op. Lekker voetballen in het Beatrixpark, zoals ik bijna elke woensdagmiddag doe. Ik zit weliswaar in de 2e klas van de ‘grote’ school, maar volgens mij kan ik het met een minimale inspanning aan huiswerk wel redden. Trouwens, na zo’n ochtendje Latijn, kan toch geen mens verlangen…
Blokkade (1)
De weg door de polder lijkt vandaag langer dan anders. Louise drukt haar gaspedaal nog eens extra in. Mistflarden belemmeren haar zicht. Vanuit het niets doemt een rood-wit hek op. Een man, gekleed in het zwart met een lichtgevende band geeft een stopteken. Hij komt haar vaag bekend voor. Ze opent haar portier. Sprak dit…
Onbeschreven
Hij bouwt windmolens van briefpapier woorden vervagen in de vouwen zinnen die elkaar eerst niet zagen liggen boven op elkaar Zijn tranen maken vlekken verdrinken woorden brengen nieuwe vormen voort op een bedorven wit papier En als hij lacht kraken de vouwen buigen zinnen met hem mee De buitenkant is slechts beschreven met de beelden…
Bewonderaar
Ze was blij dat ze thuis was. De dagelijkse woon-werkreis viel haar steeds zwaarder. De volle trein, dagelijks dezelfde gezichten. De man met de hoed, het jonge meisje met haar bekertje yoghurt met gezonde granen. De twee collega’s die dagelijks de wereldproblematiek al hadden opgelost, voordat de trein er was. Het benauwde haar. Sprak dit…
Wij zijn niet bang!
‘Koetje, koetje, koetje’… terwijl we deze woorden zo overtuigend en ook zo lief mogelijk fluisteren, lopen we langs een kudde roestbruine ossen. Sprak dit verhaal je aan? Deel het op je Facebook en Twitter!
Station
Het begon als een doodgewone, doordeweekse ochtend. Ik stond in alle vroegte op het station, samen met tientallen andere forensen en natuurlijk heel veel scholieren en studenten. Eigenlijk was het me te vroeg en te druk. Een beetje somber bande ik visioenen van overvolle treinen uit mijn hoofd – een zitplaats veroveren in deze overvolle…
