Dit is geen magazine. Dit is een ontdekkingsreis. Dit is plezier. Dit is lezen.
Ik heb ze zestien jaar niet gezien, Wouter en Chantal. We waren ooit hele goede vrienden, deden alles samen. Maar we groeiden uit elkaar, gingen onze eigen weg. Zonder wrok of haatgevoelens. “Vrienden voor het leven” verder lezen
De laatste keer dat ik samen met hen naar het strand ging herinner ik mij nog goed. Als ik de zeewind op mijn huid voel ga ik terug naar dat moment.
“Rust” verder lezen
Ik slaap weer met de babyfoon naast mijn bed.
Om half vier is het vaste prik: je wil eruit.
Je moet nog slapen, zeg ik dan.
Maar ik ben wakker, antwoord jij steevast.
Het is nog nacht – kijk maar: het is buiten donker.
Ieder in ons eigen bed wachten we dan tot de dag begint.
Jij boos en onmachtig. “Kind” verder lezen
De dokters zijn uitbehandeld. Hij is steeds sneller moe. Verliest gewicht en is af en toe in de war. Langzaam maar zeker moeten we onder ogen zien dat het afscheid nadert. Hij doet zijn uiterste best nog leuke dingen te doen en te genieten van zijn vrienden, familie en het leven. “Laatste reis” verder lezen
