Ik gaf een laatste kus op jouw koude voorhoofd.
Het liefste had ik nog heel even met jou alleen willen zijn.
Gewoon een ‘onderonsje’ broer en zus.
Het zat er niet meer in.
De laatste minuten om jou nog te kunnen waarnemen waren nu toch écht aangebroken.
Ik wist eigenlijk niet hoe ik me voelde óf hoe ik me zou moeten voelen.
Er is geen handleiding die je van tevoren even door kunt nemen.
Je gaat gewoon op die automatische piloot.
Sprak dit verhaal je aan? Deel het op je Facebook en Twitter!
