Afsluiting
Ik gaf een laatste kus op jouw koude voorhoofd. Het liefste had ik nog heel even met jou alleen willen zijn. Gewoon een ‘onderonsje’ broer en zus. Het zat er niet meer in. De laatste minuten om jou nog te kunnen waarnemen waren nu toch écht aangebroken. Ik wist eigenlijk niet hoe ik me voelde…
Buut vrij!
“…6,7,8,9,10!! Wie niet weg is, is gezien. Ik kom!” Het was mijn beurt om te gaan zoeken. Vanuit mijn ooghoeken zag ik haar al zitten achter de grote relaxstoel. Ze zat daar in haar prinsessenjurkje op haar knietjes helemaal in elkaar gedoken met haar handjes voor haar ogen. Ik liep langs de stoel richting de keuken en riep haar.…
Natuurlijk op het ijs
Ze begaf zich op natuurijs. In haar geval op glad ijs, want zij had al jaren niet meer op kunstschaatsen gestaan. Na die akelige val van een aantal jaren geleden had zij dit niet meer aangedurfd. Sprak dit verhaal je aan? Deel het op je Facebook en Twitter!
