Geplaatst op

Krulspelden

Vandaag vierden we de verjaardag van ons oudste kleinkind. Vroeg uit de veren, gedoucht, het hoofd met haren en een dwarse kruin gewassen. Om het weerbarstige spul in de plooi te krijgen draai ik er snel wat rollers in, net als vroeger onze onvergetelijke buurvrouw Nel die elke morgen om half elf met haar hoofd vol krullers aan de koffie zat. Ik sta bij de voordeur, kijk in de spiegel, stift mijn lippen, ben tevreden met mijn feestelijke outfit en trek mijn jas aan.

“Krulspelden” verder lezen
Geplaatst op

Sprookje voor wie het niet meer weet

Toen hij het allemaal niet meer wist besloot hij te gaan vliegeren. Wellicht zou de zeelucht zijn kop leegwaaien. Op een eenzame wandelaar met zijn hond na was het strand leeg. Niet nadenken, zei hij tegen zichzelf. Touw afrollen en vliegeren. De vlieger danste in de wind. Steeds harder trok de zuidwester aan het touw. Zijn voeten kwamen los van de grond. Wat zal het ook, dacht hij, ik weet het toch allemaal niet meer, en liet zich meevoeren. 

“Sprookje voor wie het niet meer weet” verder lezen
Geplaatst op

Een onvergetelijke moederdag

Sinds haar vader haar het verhaal had verteld, merkte ze dat haar andere dingen opvielen als ze over straat liep. Zoveel jaren had hij gewacht met het verhaal te vertellen. En dan juist op 5 mei kwam het verhaal er ineens uit. Hoeveel andere verhalen waren nog verstopt in het verleden? Hoeveel andere verhalen zouden een ander beeld geven van zijn jonge jaren. Gelukkig geen strafblad aan over gehouden.

“Een onvergetelijke moederdag” verder lezen
Geplaatst op

Gebroken tijd

Vandaag speel ik weer gisteren
Sla de dag een keer terug
Laat de wijzers mij vertellen
Van we gingen veel te vlug

Twee horloges, vier agenda’s
Keurig in een leven langs elkaar
Ik blader terug naar uren eerder
Maak een afscheid ongedaan

Hoor de liefde in mijn zwijgen
Voel de woorden die ik niet zong
Wij voor eens
Jij voor eeuwig
Nu de tijd het van ons won.

Geplaatst op

Enquêterreur

‘Op een schaal van 1 tot 10: hoe waarschijnlijk is het dat u dit boekhoudpakket aanbeveelt bij vrienden, familie of collega’s?’

Ik was behoorlijk enthousiast over het pakket van enkele duizenden euro’s per jaar en nam mij voor om in dit enthousiasme in mijn netwerk uit te storten. Desgevraagd, dat natuurlijk wel. Ik koos voor een ruime 8. Enkele weken later stond ik op een feestje en de enquête van het softwarebedrijf knaagde aan mijn geweten. Ik had immers met mijn 8 een riante belofte afgegeven “zeer waarschijnlijk” het pakket aan te bevelen bij vrienden, familie en collega’s maar tot dan toe nog aan niemand het pakket daadwerkelijk genoemd, laat staan aangeprezen.  

“Enquêterreur” verder lezen
Geplaatst op

Ilse

Jarenlang had ze met haar man een frituur gerund bij het strand. Met niets begonnen, altijd werken, ondertussen een handvol kinderen gekregen, en altijd maar werken. Het ware slechte tijden, toen haar man overleed en zij met schulden en kleine kinderen achterbleef. Ze zette door, wat kon ze anders, er moesten monden gevoed worden. Van kinderen, van toeristen, van meeuwen.

“Ilse” verder lezen
Geplaatst op

Het functioneringsgesprek

Terugkijken met pensioen in aantocht

Onlangs had ik een functioneringsgesprek met Marjolein. Toen ik de deur had dicht gedaan zei Marjolein: “Nou dit is dan je laatste functioneringsgesprek”. Een raar idee, al die dingen die ik voor het laatst heb. Het laatste uitje, de laatste sportdag, het laatste controlplan, de laatste nieuwjaarstoost. Nu dus inderdaad het laatste functioneringsgesprek. Zoals altijd was het een leuk gesprek, waarin we terug- en vooruit keken. Heel ontspannen. Eerst de dingen die ik het afgelopen jaar heb gedaan. Ook natuurlijk de dingen die ik zou doen maar niet heb gedaan. Daarna de nieuwe afspraken, nu voor een half jaar in plaats van een jaar.

“Het functioneringsgesprek” verder lezen
Geplaatst op

Vrienden

Zo’n vrijdag heb ik nog nooit meegemaakt, denkt Mat. Hij kijkt peinzend naar de fonkelnieuwe espressomachine op het koffiebarretje in Mats Foonshop. Hij kijkt ook peinzend naar de grote, dikke Bor, met zijn lange rode haar en woeste rode baard, die terugkijkt en z’n ogen vriendelijk dichtknijpt.

“Vrienden” verder lezen
Geplaatst op

Weg naar nergens

Met een zucht ploft hij op het bankje neer. Hij is de tel een beetje kwijt, is dit de achtste winkel of de twaalfde? Zijn vrouw komt voor hem staan.
‘Deze?’
‘Mooi’, mompelt hij. ‘Kleur staat je goed, meteen kopen!’
‘Maakt de jurk me niet bleek?’ twijfelt zij. Te dik misschien? Ik probeer toch nog een andere.’
Hij zucht nogmaals en kijkt wat om zich heen.

“Weg naar nergens” verder lezen