Dit is geen magazine. Dit is een ontdekkingsreis. Dit is plezier. Dit is lezen.
Twee dozen wijn en twee flessen champagne: de wekelijkse bestelling. Niet omdat er iets te vieren viel, maar gewoon omdat, je weet wel.
Het was eigenlijk heel per ongeluk begonnen, zoals dat wel vaker gaat met nieuwe gewoontes. Je weet dan nog helemaal niet dat het een gewoonte gaat worden. En als je dat wel zou weten, zou je het dan ook zo doen? Nou in dit geval dus wel. Een goede nieuwe gewoonte dus.
“Twee dozen en twee flessen” verder lezen
Als ik door het heuvelland rijd, de zinderende warmte, de enorme velden met zonnebloemen, de weilanden met paarden, Dombovár binnenrijd en aan de laatste etappe begin, een brok in mijn keel, dan weet ik: bijna thuis. De wegen worden smaller en ik stiller. Afslaan, de spoorbaan over, de weg naar het heilige der heilige. Daar rijd ik het dorp binnen, mijn huis zie ik al van een afstand staan. Thuis. Zestienhonderd kilometer van huis en minstens zo ver terug in mijn bestaan.
“Tengerész” verder lezen
Het hele gezin was thuis. De oudste studeerde in Amsterdam, maar alle colleges waren online dus hij zat hij de hele dag op zijn kamer. Haar man had een tweedehands bureau in de slaapkamer gezet en de jongste zat in zijn examenjaar en ging af en aan naar school. Dan was er een docent ziek, dan werd een klasgenoot getest en op andere momenten kregen ze het rooster niet rond. Ook zij werkte vanuit huis, maar dat deed ze altijd al. Ze had een nagelstudio aan huis.
“Een gouden mandje” verder lezen
In zijn herinnering was het een geweldige camping: rand van de stad, richting heuvels en bos, maar toch loopafstand van het centrum. En een heerlijk terras aan de waterkant. Toen hij hier zeven jaar geleden tijdens de voorjaarsvakantie met Mia had overnacht, was hem helemaal niet opgevallen dat de buurt rondom de camping een beetje louche was. Kleine barretjes waar mannen in leren jacks alle langskomende verkeer in de gaten houden, neon-reclames voor kebab en ‘Shawarma’, avondwinkeltjes met onevenredig veel plek voor drank, vrouwen met erg rode lippen en erg grote decolletés… Zijn wandelmaatje Frank zat hem er flink mee te sarren: ‘Gezellige familiecamping, ja, zo in de rosse buurt! In het toiletgebouw hangen zelfs automaten met cock ringen, smaakjescondooms en vibrators!’ En verdomd, hij had nog gelijk gehad ook.
“Eén gebeurtenis, drie verhalen: Bart Beemsterboer” verder lezen
Het had hem bepaald niet meegezeten de laatste jaren. Na 23 jaar trouwe dienst, uiteindelijk als Logistik Chef, had de stofzuigerdistributeur hem ontslagen. Oneervol ontslag zelfs, omdat hij een jonge vrouwelijke collega lastig zou hebben gevallen. Terwijl hij alleen een paar foto’s van haar had gemaakt, stiekem. Ze had er toch eigenlijk zelf om gevraagd, met haar korte rokjes en half doorschijnende bloesjes?
“Eén gebeurtenis, drie verhalen: Karl-Friedrich Richter” verder lezen
Ondanks de onherroepelijke gevoelens van berouw en wroeging die zich meteen na afloop meester van hem maakten, keek hij toch al weer uit naar de volgende keer. In haar armen voelde hij zich veilig. Hij mocht er zijn. Bij haar groeide zijn zelfvertrouwen bij iedere heupbeweging totdat hij zijn controle verloor en even later uitgeput op zijn rug ging liggen.
Noor holt weg van de boerderij. Haar gouden krullen dansen om haar gezicht. De stilte trekt haar het bos in. Tussen de bomen staat zij stil. De bladeren om haar heen ritselen alsof ze een geheime taal met elkaar spreken.
“De vloek” verder lezen
Toen de eekhoorn laatst door de bomen zwierde, zag hij uit een ooghoek een blond meisje van een jaar of 5 dat de pelpinda’s aan het strooien was om de dieren in het park van dienst te zijn. De eekhoorn was bevangen door de pinda’s, maar nog meer door de prachtige gympies die het meisje droeg. Die gymschoenen wilde hij zeker ook en hij shopte net zo lang tot hij ze had gevonden. Spierwit met een gele streep en precies zijn maat. Hij sprong er supervrolijk mee door de bomen en over het gras tot hij de wasbeer tegenkwam.
“De eekhoorn met de gympies” verder lezen
Zo op het eerste gezicht lijkt het erop dat de buurman groenafval aan het ruimen is. De hele dag in de tuin gewerkt, hij kan niet alles kwijt in de groene bak, dus hup, die takken achterin de auto en naar de vuilstort ermee. Maar ik weet wel beter.
“Groenafval, oftewel: vertrouw nooit je buurman” verder lezen